Bağımlı Değil Bağlı Olmak: “Biz Bir Elmanın İki Yarısı Gibiyiz”
Seher Alp
5 min read
Bir bağlantıyı ilişki yapan en temel öge bağlılık diyebiliriz. Lakin birden fazla vakit bu bağlılık, bağımlılık ile karıştırılabiliyor. Şayet sağlıklı bir bağlılık içerisindeysek o vakit sağlıklı ve memnun bir bağ yaşamak mümkün oluyor. Bağımlılık derecesine getirilen ilgiler ise iki tarafa da önemli ziyanlar verebilecek boyutlara gelebiliyor. Artık düşünmeye başladık değil mi? Sanki ben partnerime bağlı mıyım hakikaten, yoksa bağımlı mıyım sorusunun ayrımı çok derin tahlillerden geçse de partnerine bağlı değil de bağımlı olanların sık sık lisana getirdiği birkaç cümleye göz atmakta yarar var.
1) “Biz bir elmanın iki yarısı üzereyiz.”
Ne çok duymuşuzdur değil mi bu cümleyi? Müziklerde, sinemalarda, kitaplarda sıkça rastlamışızdır hepimiz de. Bu niyetin ne kadar sağlıklı olduğu düşünülmeden herkes tüketmiştir bu içerikleri. Tahminen de daha evvel dikkat bile etmediniz. Lakin işin aslına bakacak olursak, herkes kendine has bir bireydir. Kimse kimseye benzemez.
İki farklı yarımdan bir bütün olur mu hiç? Biz neden yarımdık da birlikte bir bütün olmaya çalışıyoruz diye hiç düşündük mü daha evvel? İki yarım bireyken, bir birey olmaya çalışırsak elbette karşımızdakine bağımlı hale geliriz, zira onsuz yarım, eksik kaldığımızı hissederiz içten içe. O olmadan artık, biz de var olamayacakmış üzere hissetmeye başlarız. Fakat biz kendi başımıza, tam bir elma olmayı becerebilirsek, daha sağlıklı bir alakada sıhhatle parlayan iki bütün elma etmiş oluruz birlikte. İki elma her vakit bir elmadan daha âlâ değil midir? Birlikte daha güçlü olduğumuzu hissettikçe karşımızdakine bağlanırız. Onsuz da var olabileceğimizi lakin onunla çok daha hoş var olacağımızı biliriz zira.
2) “Ben o olmadan bir hiçim.”
Eğer siz de bazen bu türlü düşünüyorsanız biraz durup kendimizi dinlemek bizim için güzel olabilir. Karşımızdakine duyduğumuz, sevgi, aşk, tutku o denli derin olur ki bazen partnerimiz olmadığında yaşayamayacakmışız üzere hissedebiliriz. Onsuz var olamayacağınızı düşünmenizin altında bir sürü sebep yatıyor olabilir. Partnerimizin hissettirdiği o hoş hislerin kaybolma ihtimali bizi korkutuyor olabilir. Tahminen de bizi besleyen tek şeyin o hisler olduğunu düşünüyoruzdur. Bu hislerle ve o bireyle tamamlandığımızı düşünüyorsak, partnerimizin kim olduğu bizi tanımlıyor üzere gelebilir. Yani, onsuz kalma niyeti, kendimizi kaybetme kanısına muadil olmuş olur. Böylelikle, partnerimiz olmadığında öylece boşlukta süzüleceğimizi düşünürüz. Halbuki o sizi siz olduğunuz için sevdi. Ondan evvel de var olduysak ve değerliysek, artık de öyleyiz değil mi?
İyi, güzel hoş de sağlıklı olarak partnerimize bağlı olsak bile bunun bağımlılığa gerçek kayması da mümkün. Pekala partnerimize karşı bir bağımlılık değil de sağlıklı bir bağlılık geliştirebilmek için ne yapabiliriz?
1) Kendini sevmek
Bu şart aslında hayattaki her şeyin yolunda ilerleyebilmesi, memnun ve huzurlu olabilmenin de ön şartı. Özgüvenli, kendi ile barışık bir birey tek başına da bedelli hisseder. Kendimizi nitekim seviyorsak, kâfi bir özgüvene sahibiz demektir. Bedelimizi, kimsenin sevgisi ve ilgisi belirlemez, hatta oburlarının bize ne kadar paha vereceğini bizim kendimize ne kadar kıymet verdiğimiz belirler. Şayet ki bu taraflardan kendimizi eksik hissediyorsak, partnerimizin gösterdiği sevgi ve ilgiye bağımlı hale gelebiliriz. Kendimizle gereğince itina gösterirsek, karşımızdaki ile geliştireceğimiz sevgi çok daha sağlıklı hale gelir.
2) Ferdî alana hürmet göstermek
İlişkilerde sık sık ihmal edilebilen, göz arkası edilen değerli bir nokta da iki kişinin de farklı başka bir hayatının, ailesinin, arkadaşlarının, hobilerinin, işinin olduğunun unutulmaması gerektiği. Bir alakada, karşımızdakinden bütün hayatını bize nazaran planlamasını, her daim bizimle birlikte olmasını, olmak istemesini bekleyemeyiz, beklememeliyiz de. Şayet karşımızdakine bu şahsî alanı tanırsak, birlikte geçirdiğimiz vakitler, hem daha kaliteli hem de daha değerli olacaktır. Partnerimizin bizden başka vakit geçirmek istemesi, bizimle olmaktan keyif almadığını manasına gelmez. Her insan vakit zaman yalnız kalmaya gereksinim duyar. Şayet her iki taraf da birbirlerine bu alanı tanıyabilirse, birbirlerine karşı daha anlayışlı olma eğilimleri artar. Karşımızdakine hürmet duymalı, onun da bizden farklı bir birey olduğunu, bizden farklı bir hayatının olduğunu unutmazsak şayet, sağlıklı bir bağlanma geliştirebiliriz.
3) Denge
Hayattaki her şeyin sırrı bu sözde. Birinci iki maddeyi de kapsayan bu söz, bağlantıların dinamiğini, ilerleyişini, gücünü belirler. Şayet alma-verme istikrarını çok fazla fedakarlık yaparak, kendimizden daima bir şeyler vererek ya da tam aksisi daima karşımızdakinden almaya odaklanarak bozabiliriz. Bazen partnerler hayatındaki var olan öbür bütün ögeleri unutup, yalnızca partnerinin varlığına odaklanabiliyor.
Eğer daima karşımızdakine vermeye ve ona nazaran yaşamaya odaklanırsak bir mühlet sonra kendimize ilişkin bir hayatımız kalmamış olur. Partnerimiz yoksa şayet başka hiçbir şeyden keyif alamayacağımızı düşünürüz ya da nitekim alamamaya başlayabiliriz. Böylelikle partnerimize ve bu ağır hislere bağımlı hale gelebiliriz. Halbuki, partnerimizi kendi hayatımızın merkezine değil en hoş yerine koymayı becerebilirsek, birlikte geçireceğimiz ortak hayata çok daha keyifle “bağlanabiliriz.”
Twitte
